We verlangen allemaal naar Verandering, duurzame verandering. Ons Ego zal blijven zoeken in de buitenwereld naar vreugde en geluk. Het zal ons meevoeren op allerlei gedachten en ons vanalles wijsmaken. Tot we er genoeg van hebben. Tot we klaar zijn om ons open te stellen voor het idee dat er meer moet zijn dan de wereld die we zintuigelijk ervaren. De vrede die we wensen te ervaren kan er alleen maar komen als we ons naar binnen keren. Erkenning en overgave, m.a.w. volledige acceptatie is de enige manier om meer onszelf te zijn. En daar waar we volledig onszelf zijn, ervaren we Liefde.
Wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond dat 95 procent van de tijd ons leven wordt bepaald door gedachten, overtuigingen, gewoontes, herrinneringen, traumas, conditioneringen,... die in het onderbewustzijn zijn geprogrammeerd. Deze vormen onze identiteit. Het onderbewustzijn is dus voor 95 procent verantwoordelijk voor ons gedrag. We worden aangestuurd door perceptie, overlevingspatronen, overtuigingen, die we van anderen (ouders, voorouders,...) hebben overgenomen. Het grootste deel hiervan gebeurt tijdens de eerste zeven levensjaren. We zien de werkelijkheid dus nooit zoals hij is, maar we nemen ze waar door onze eigen gekleurde filters. Elk mens heeft zijn eigen filters, al naar gelang zijn onbewuste programma's. Elke situatie wordt dus door iedereen verschillend waargenomen en geïnterpreteerd. De vragen zijn dan: 'Wat is dan de waarheid?', 'Wie/wat blijft er over (van onze identiteit) zonder deze filters?', 'Wie/wat zijn we in werkelijkheid?', 'Hoe zouden we het leven ervaren vanuit onze essentie, ons werkelijk ZIJN?' en 'Hoe Vrij zouden we zijn zonder onze beperkende patronen en gedachten?'
Als bewustzijnscoach wil ik mijn Licht laten schijnen op wie je WERKELIJK BENT. Ik wil je laten zien dat je ALTIJD een KEUZE hebt. En als mens verlangen we allemaal ons hoogste Potentieel te leven, simpelweg door ons ZELF te ZIJN.
Veel van onze onbewuste patronen en programma's hebben zich gevormd in onze kindertijd. We zijn ons er niet van bewust omdat we er zo vergroeid mee zijn. Ons zelfbeeld is van kleinsaf zo negatief dat we het niet eens beseffen. Nochtans is een klein kind, voor het is opgevoed, heel tevreden met zichzelf. Het bewondert zijn eigen lichaam en het komt in zijn hoofd niet eens op om zichzelf te dik, te dun, te klein of te groot te vinden. Al die zelfoordelen steken later de kop op, als we de taal ontwikkelen en begrijpen wat de anderen willen zeggen. We beginnen ons te vergelijken met anderen en hebben constant het gevoel niet goed genoeg te zijn. Onze ouders zijn vaak ontevreden, kwaad, krekelig, overwerkt, oververmoeid, geïrriteerd, nerveus... Als klein kind denken we natuurlijk dat het komt omdat we niet braaf, niet stil, niet gehoorzaam en niet slim genoeg zijn. We doen zo verschrikkellijk ons best en het is nooit genoeg, want ze zijn nooit tevreden of toch niet voor lang. Weten we veel, op die leeftijd, dat onze ouders ontevreden zijn omdat zij zelf een negatief zelfbeeld hebben en wij daar absoluut niks kunnen aan doen. Maar als we klein zijn denken we dat alles om ons draait en wij zowel de oorzaak zijn van de blijheid als van de ontevredenheid van onze ouders.
